Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Εφηβική κατάθλιψη και απόπειρες αυτοκτονίας – Τα σημάδια που δεν πρέπει να αγνοούνται

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου


Υπάρχουν κάποια παιδιά, πιο ευαίσθητα, ντροπαλά και εσωστρεφή, εξίσου όμως αθώα όπως όλα τα υπόλοιπα, που ενηλικιώνονται, πριν εξαργυρώσουν την ανεμελιά της πρώτης ποίησης, που γερνούν τιθασεύοντας συναισθήματα πιο διατρητικά από όσα αντέχει η αδοκίμαστη ψυχή τους και που το μυαλό τους τυφλώνεται στην ανελέητη αντηλιά της φιλαυτίας των ενηλίκων.

Υπάρχουν παιδιά, που μέμφονται τον εαυτό τους για το γκρίζο της κοινωνίας και που στο ψηφιδωτό των αναμνήσεών τους λείπει η στοργή, η τρυφερότητα, η ανάληψη ευθυνών και ο σεβασμός της ιδιαιτερότητάς τους. Μερικά από αυτά γίνονται αργότερα χρήστες ουσιών. Άλλα χαρακτηρίζονται από εμβριθείς ειδικούς ως ελλειματικά, παραβατικά ή με συναισθηματικές διαταραχές και μαθησιακές δυσκολίες. Κάποια αυτοκτονούν.
Στα παιδιά αυτά, που δεν είναι σαν τα άλλα, η ματιά τους δέεται για ερμηνείες που δε δόθηκαν και η σκέψη μετατρέπεται σε κολαστήριο ονείρων, που λιγοψύχησαν. Ένας επιπόλαιος και αστόχαστος λόγος, κάποιο χονδροειδές αστείο, η αδιαφορία, η σφοδρότητα μιας κριτικής, η έλλειψη κατανόησης, η γνώμη των άλλων, η σκληρότητα, ο αναίτιος ανταγωνισμός στο σχολείο, αλλά ακόμα και η μοναξιά, η αποξένωση και η αυτοεκτίμηση, που χτίστηκε σε σαθρά θεμέλια, μπορεί να γίνουν αιτίες εσωτερικού θρήνου και πένθους.
Στις παιδικές τους εμμονές παρασιτεί η χαρά, που δεν κερδήθηκε όταν έπρεπε και ενεδρεύει η λάθος στιγμή, που επικύρωσε την ανυπέρβλητη ματαίωση. Απαγορευτικό και άκαμπτο υπερεγώ, αγάπη που αδιάλλακτα παζαρεύται για να διασωθεί και φαντασία που βαλτώνει στο ανέφικτο. Το σκηνικό του δράματος έχει στηθεί αθόρυβα και οι θεατές του ανυποψίαστοι συναινούν στο απροσδόκητο κλείσιμο της αυλαίας.

«Μαμά, μπαμπά… εγώ ΔΕΝ ξαναπάω σχολείο»

Το σχολείο ξεκίνησε ωστόσο το παιδί σας για κάποιο ανεξήγητο για εσάς λόγο αρνείται να πάει σχολείο. Κάθε μέρα ελπίζετε πως θα ξυπνήσει και θα έχει αλλάξει η κατάσταση ή ότι εσείς θα έχετε καταφέρει να το πείσετε…. Ωστόσο αυτό δεν γίνεται και το άγχος μεγαλώνει….

Κάτι έχετε ακούσει για τον όρο σχολική φοβία, ωστόσο δεν μπορείτε να είστε και σίγουροι. Αυτό που σας ενδιαφέρει, όμως, είναι να μπορεί το παιδί σας να πηγαίνει σχολείο χωρίς να αντιδρά, αλλά κυρίως χωρίς να βασανίζεται.
 
Σύμφωνα με τον Herbert, o όρος σχολική φοβία περιγράφει την έντονη άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο λόγω του έντονου και παράλογου φόβου για κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής. Η σχολική φοβία δε θα πρέπει να συγχέεται με τη φυσιολογική άρνηση που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί  τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς, ούτε με την επιθυμία του να κάνει μία μέρα «κοπάνα». Ένα παιδί που εκδηλώνει σχολική φοβία υποφέρει στην ιδέα ότι θα χρειαστεί να απομακρυνθεί για κάποιες ώρες από το οικογενειακό του περιβάλλον με αποτέλεσμα να αντιδρά έντονα με κλάματα και φωνές. Επίσης, πολλές φορές ο φόβος αυτός εκφράζεται και μέσω σωματικών συμπτωμάτων, όπως πονόκοιλος, πονοκέφαλος, εμετός κτλ. Συνήθως τα συμπτώματα εκδηλώνονται κατά τις πρωινές ώρες που πρόκειται να φύγει για το σχολείο και επίσης στο προαύλιο λίγο πριν αποχωριστεί το γονέα και μπει στην  αίθουσα. Επιπλέον πολλά παιδιά αναζητούν έντονα τους γονείς τους και κατά τη διάρκεια της ημέρας στο σχολείο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι συνήθως αυτά τα «συμπτώματα» υποχωρούν τα Σαββατοκύριακα ή κατά την περίοδο των διακοπών και των αργιών.

Η σχολική φοβία εμφανίζεται συχνότερα όταν το παιδί πρόκειται να αλλάξει σχολική βαθμίδα, όταν βρίσκεται σε μία δύσκολη – ψυχοπιεστική περίοδο της ζωής του (π.χ. διαζύγιο γονέων, γέννηση άλλου παιδιού) ή όταν αντιμετωπίζει κάποια συγκεκριμένα προβλήματα στο σχολείο ( μαθησιακά είτε με τους συμμαθητές του ή τους δασκάλους του).Συχνότερα βέβαια το παιδί έχει να αντιμετωπίσει το φόβο του να εγκαταλείψει το οικογενειακό του περιβάλλον για κάποιες ώρες και όχι τόσο κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που συμβαίνει στο σχολείο.

Τα παιδιά που είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν σχολική φοβία είναι συνήθως  εκείνα που είναι εσωστρεφή, που τείνουν να είναι προσκολλημένα προς τους γονείς και υιοθετούν συμπεριφορές  μικρότερης ηλικίας, παιδιά οικογενειών που δεν έχουν αναπτύξει κοινωνικότητα και παιδιά με υπερπροστατευτικούς γονείς που διακατέχονται από άγχη, φοβίες και ανασφάλειες.

Το σημαντικότερο είναι να θυμάστε ότι η θέση του παιδιού είναι στο σχολείο και εκεί πρέπει να επιστρέψει. Αν κάποιες φορές υποχωρείτε επιτρέποντας του να μην πάει στο σχολείο γιατί δεν αντέχετε να το βλέπετε να βασανίζεται, τότε του στέλνετε λάθος μήνυμα. Θα ήταν πολύ βοηθητικό να κατανοήσετε το λόγο που κρατάει το παιδί σας μακριά από το σχολείο και σε συνεργασία με τους δασκάλους να προσπαθήσετε να μετατρέψετε το σχολείο σε μία θετική εμπειρία. Χρειάζεται να έχετε μία σταθερή και υπομονετική αντιμετώπιση κάθε φορά που εκείνο αρνείται να πάει στο σχολείο. Επιπλέον αφήστε του χώρο να σας μιλήσει για τα συναισθήματά του και για το τι είναι αυτό που το φοβίζει. Επίσης είναι βοηθητικό το να του ζητάτε να σας περιγράψει τη μέρα του στο σχολείο αλλά και να διηγείστε ιστορίες από τη δικής σας σχολική ζωή. Τέλος, βοηθήστε το σταδιακά να αποκτήσει ανεξαρτησία και ενθαρρύνετε την επαφή με τους συνομηλίκους του.

Να θυμάστε ότι τα δικά σας συναισθήματα σχετικά με την ένταξη του παιδιού στο σχολείο και η στάση σας όταν εμφανίζει σχολική φοβία παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Σκεφτείτε μήπως ασυνείδητα εσείς ενισχύετε το φόβο του παιδιού σας για το σχολείο και την ανάγκη του να βρίσκεται στο σπίτι. Ένα παιδί είναι καλά στο σχολείο όταν γνωρίζει ότι και οι γονείς του στο σπίτι ή στη δουλειά είναι καλά.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα  Παιδιά  S.O.S. 1056»

http://www.hamogelo.gr/140-1/1251/Mama–mpampa-ego-DEN-xanapao-sxoleio

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Η μεγαλύτερη ελληνική σημαία κυματίζει στη Θεσσαλονίκη

Η επιφάνειας 480 τετραγωνικών μέτρων και βάρους 130 κιλών σημαία φιγουράρει στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες. Ποια η σχέση της με το Διδυμότειχο ?


Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κυματίζει από την Πέμπτη (25/10) η μεγαλύτερη ελληνική σημαία που κατασκευάστηκε ποτέ και η οποία φιγουράρει στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες.
Η επιφάνειας 480 τετραγωνικών μέτρων και βάρους 130 κιλών, σημαία αποτελεί δωρεά του ζεύγους Ζήση Χρυσοχόου στο δήμο Διδυμοτείχου το 1998 και παραχωρήθηκε για λίγες μέρες στη συμπρωτεύουσα, προκειμένου να δώσει ξεχωριστό αέρα στη συμπλήρωση 100 ετών από την απελευθέρωση της πόλης.
Η συγκεκριμένη σημαία μάλιστα διαστάσεων 17,46Χ27,52 μέτρων κατέχει εδώ και 14 χρόνια το ρεκόρ της μεγαλύτερης σε επιφάνεια σημαίας κράτους.

Πηγή: agelioforos.gr

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Η Ελληνική Σημαία μας ........Τιμημένη .... Αγαπημένη ..... Ματωμένη













Στις 27 του Οκτώβρη, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ, γιορτάζεται και τιμάται η Ελληνική σημαία

 

Η Ελληνική Σημαία και τα Ελληνικά χρώματα παραμένουν τα ίδια από τον καιρό της Ελληνικής Επανάστασης του Έθνους μας στις 25 Μαρτίου 1821.

 


H πρώτη Ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο, σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε στην Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο το 1807.
Σ' αυτή ο μοναχός Νήφωνας όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο τοu Γένους Επιφάνιο - Στέφανο Δημητριάδη και πολλούς άλλους, μετά από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

H ελληνική σημαία με την επίσημη μορφή της οποίας καθορίστηκε το 1822 από το Σύνταγμα της Επιδαύρου, είχε σταυρό, ως σύμβολο της ορθοδοξίας.

Η σημαία αυτή, αποτελούσε την επίσημη Ελληνική σημαία έως το 1978.

Η Επίσημη Σημαία του Ελληνικού κράτους καθιερώθηκε με νόμο στις 21-12-1978 (
Νόμος 851 - ΦΕΚ Α΄ 233 από 21/22.12.1978 από Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας) οπότε και υιοθετήθηκε η "ναυτική", αυτή με τις οριζόντιες λευκές και γαλάζιες γραμμές.

Το ριγωτό πρότυπο επιλέχτηκε λόγω της ομοιότητάς του με την κυματιστή θάλασσα που περιβάλλει τις ακτές της Ελλάδας.

Η εκδοχή του λευκού σταυρού μέσα σε κυανό πλαίσιο χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα παράλληλα με την πιο διαδεδομένη μορφή με τις ρίγες.

άλλη εκδοχή
Από το 1832 έως το 1974 η μπλε σημαία με τον κεντρικό απλό λευκό σταυρό χρησιμοποιούνταν στο εσωτερικό της χώρας και η σημερινή σημαία, με το σταυρό πάνω αριστερά και τις ρίγες, χρησιμοποιούνταν στο εξωτερικό.

Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων.


Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης,"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ".


Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Σε όλους τους αγώνες του `Εθνους, οι `Ελληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο. 


Μπορεί κανείς να ξεχάσει το γενναίο σημαιοφόρο που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά, τη στιγμή που έστηνε την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912 ?
Στη μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δέκα στρατιώτες για να μην πέσει η σημαία στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος ο λοχίας, που είχε απομείνει, όρμησε στο ύψωμα, αγκάλιασε τη σημαία, κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν έφθασε στο διοικητή του τάγματος, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε και ανάφερε στο διοικητή.
"Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία".
Και έπεσε νεκρός.

άλλη εκδοχή

 
Οι 9 οριζόντιες γραμμές της Ελληνικής Σημαίας συμβολίζουν τις εννέα μούσες της Ελληνικής Μυθολογίας.
Την Καλλιόπη (Επική Ποίηση),

την Κλειώ (Ιστορία), 
την Ερατώ (ερωτική ποίηση), 
την Ευτέρπη (Μουσική), 
την Μελπομένη (Τραγωδία), 
την Πολύμνια (Ιερή Ποίηση, γεωμετρία, μιμητική και γεωργία), 
την Τερψιχόρη (χορός), 
την Θάλια (κωμωδία και ειδυλλικής ποίησης) και
την Ουρανία (αστρολογία). 


Οι 9 μούσες ενέπνευσαν ολόκληρο τον Ελληνικό πολιτισμό, από τον καιρό του Ομήρου μέχρι τον Παλαμά, τον Σεφέρη και τον Ελύτη ως και σήμερα.


Ο Ηρόδοτος έλεγε ότι το γαλάζιο και το λευκό είναι τα χρώματα των Ελλήνων, που συμβολίζουν το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το ομότροπον και το ομόαιμο (κοινό γαλάζιο αίμα) μας.


Ο σταυρός ενώνει το κυανό με το λευκό, το αρσενικό με το θηλυκό, σε ένα υπέρτατο συμβολισμό αγάπης, έρωτα, ανδρείας και θυσίας, συμβολίζει τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο και μετέπειτα τον Χριστό. 


Εκτός του ότι συμβολίζει την Ελληνορθόδοξη πίστη μας, το πανάρχαιο αυτό σύμβολο στην ελληνική σημαία, ο ισοσκελής σταυρός είναι η ελληνική Τετράκτυς, το σύμβολο του Δία, του Ήλιου, που μεταλαμπαδεύει Φως και Ζωή.
 

ΕΛ-ΛΗΝ = ΗΛΙΟΥ ΝΟΩΝ - αυτός που σκέφτεται σωστά, καλά, φωτεινά, καθαρά, ο γνωστικός και σοφός.


πηγή : asxetos.gr και paidika.gr

Χωρίς τον κυρ Γιάννη η συζήτηση για την Παιδεία…

ΚΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΚΡΥΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ…
Αν μερικά πράγματα δίνουν το μέτρο της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται τα ζητήματα, τότε η απουσία του αρμόδιου Αντιδήμαρχου Γιάννη Κατσανδρή από τη συζήτηση για την Παιδεία, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης, 16 Οκτωβρίου στο Δημοτικό Συμβούλιο Αχαρνών, σίγουρα προβλημάτισε εκείνους που περίμεναν δρομολόγηση λύσεων.
Βέβαια ο Δήμαρχος φρόντισε να δικαιολογήσει τον Αντιδήμαρχο λέγοντας ότι έχει ανειλημμένη υποχέωση, όμως κάποιοι υποστηρίζουν ότι εθεάθη στην Κεντρική Πλατεία, ενώ η συνεδρίαση δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί. 

Όπως και να έχει, το οικονομικό, που αποτελεί πρόβλημα της Παιδείας από γεννήσεώς της, βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης. Βεβαίως ουδείς ανέμενε ότι θα αντιμετωπιζόταν στη συνεδρίαση, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συνθήκες. Όμως, όπως προέκυψε, στις Αχαρνές δεν έχουν δοθεί στην Παιδεία ούτε εκείνα που διέθεσε η Πολιτεία, μέσω του Δήμου και συγκεκριμένα ένα ποσόν 250 χιλ. Ευρώ για τις επισκευές και τη συντήρηση των διδακτηρίων, που αφορούσε στην προηγούμενη χρονιά.
Η Ένωση Γονέων θεωρεί ζήτημα αρχής τη διάθεση του συγκεκριμένου ποσού στις Σχολικές Επιτροπές , με το επιχείρημα ότι οι επισκευές-συντηρήσεις πραγματοποιήθηκαν από τα χρήματα που προορίζονται για τα λειτουργικά των σχολείων και κυρίως για πετρέλαιο θέρμανσης. 
Η θέρμανση αποτελεί το μεγάλο πονοκέφαλο των σχολείων, καθώς, σύμφωνα με υπολογισμούς, θα απαιτηθούν τουλάχιστον 300 χιλ. λίτρα πετρέλαιο, όλο το χειμώνα, που θα κοστίσουν περίπου 420 χιλ. Ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν στις 132 χιλ. Ευρώ της τελευταίας δόσης των λειτουργικών, που ήδη βρίσκεται στο ταμείο του Δήμου και στις 26 χιλ. που οφείλονται από πέρσι, για τις φωτοτυπίες της κας Διαμαντοπούλου, προστεθούν οι 250 χιλ. Ευρώ που οφείλει ο Δήμος, τα λεφτά δεν φτάνουν, καθώς από το ποσόν αυτό θα πρέπει να πληρωθούν κι ανελαστικές δαπάνες, όπως λόγου χάρη οι μισθοί των καθαριστριών. 

Αν λοιπόν δεν ευδοκιμήσει ο διεκδικητικός αγώνας για την αύξηση των λειτουργικών που διαθέτει η Πολιτεία στο Δήμο, τότε δεν αποκλείεται να γίνει πραγματικότητα η καταγγελία ότι ο Αντιδήμαρχος Γιάννης Κατσανδρής εξέφρασε φόβους πως η προμήθεια πετρελαίου από τα σχολεία θα γίνει με «ρεφενέ» των γονέων…

Κατά τα άλλα το Δημοτικό Συμβούλιο υιοθέτησε τις προτάσεις της Ένωσης Γονέων δηλαδή:
- Τη δημιουργία επιτροπής για θέματα παιδείας, αποτελούμενη από εκπροσώπους των δημοτικών παρατάξεων, την Ένωσης Γονέων και Εκπαιδευτικούς με σκοπό την επίλυση των όποιων προβλημάτων προκύψουν στα Σχολεία του Δήμου μας.
- Την πλήρη αντίθεση στις νέες συγχωνεύσεις σχολείων που προγραμματίζει το υπουργείο Παιδείας .
-Τη δημιουργία ηλεκτρονικού «Μητρώου Σχολείων» για την παρακολούθηση των αναγκών (λειτουργιών, συντηρήσεων και επισκευαστικών) των σχολικών μονάδων όπου θα καταχωρούνται καθημερινά τα όποια αιτήματα έρχονται από τα Συμβούλια Σχολικής Κοινότητας στις Σχολικές Επιτροπές.
- Την καθιέρωση δύο Δημοτικών Συμβουλίων με θέμα την παιδεία. (Αρχή και τέλος κάθε σχολικής περιόδου). 
Αλλά όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, τα ζητήματα της Παιδείας θα μας απασχολήσουν και πάλι. Και γρήγορα μάλιστα…
πηγή : menidiatis.gr

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Το γράμμα μιας πιτσιρίκας που συγκλονίζει!


Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που πραγματικά δεν περιγράφονται με λόγια και που σε κάνουν να μη μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου. Το γράμμα που ακολουθεί στάλθηκε από μια δασκάλα στα social media και γράφτηκε από ένα μικρό παιδί, που πριν λίγο καιρό έχασε τον πατέρα του με τραγικό τρόπο.


«…Η δασκάλα μας σήμερα, μας ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και πηγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει.

Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκύζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.

Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκάζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία.

Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι θα πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαΐ, σαν να ήταν ζητιάνα.

Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε. Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γι αυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.

Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων. Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του ζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.

Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.

Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε:
«Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστούλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.

Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.

Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα. Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.

Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια.

Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολείου, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.

Γι αυτό γύρισα μετά και της είπα – κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.

Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.

Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-πάρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου,

μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της ομιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.

Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε – τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις;

Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο. Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.

Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.

Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει. Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει. Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.

Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα. Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου…»


πηγή:
7gymaxarnai.blogspot.gr από tsantiri.gr

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Δύο μαθητές στο νοσοκομείο

Δύο μαθητές νοσηλεύονται αυτή την ώρα, για προληπτικούς κυρίως λόγους, στο νοσοκομείο του Αγρινίου, όπου το πρωί είχαν διακομιστεί συνολικά 14.
 
Οι μαθητές διακομίσθηκαν σήμερα το πρωί στο νοσοκομείο εξαιτίας των αναθυμιάσεων που προκάλεσε χημική αντίδραση ναφθαλίνης με νερό.

Να σημειωθεί ότι η ναφθαλίνη ρίχθηκε στο προαύλιο του σχολείου αλλά και στους διαδρόμους –πιθανότατα ως φάρσα από μαθητές του σχολείου.

Αυτή την ώρα συσκέπτονται οι καθηγητές του 2ου και του 6ου Γυμνασίου υπό την προεδρία του διευθυντή του 6ου Γυμνασίου, κ. Σάββα.

Πηγή: enikos.gr από aerasnews.gr

"Κάθε παιδί ένας ολόκληρος κόσμος"

Η οργάνωση «ένα παιδί, ένας κόσμος» ιδρύθηκε το 2009 από ιδιωτική πρωτοβουλία και απευθύνεται σε οικογένειες με παιδιά που αντιμετωπίζουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.

«Με όπλο την αντίληψη πως κάθε παιδί είναι ένας ολόκληρος κόσμος, πήραμε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της οργάνωσης. Μετά από τις πρώτες επαφές με την κοινωνική υπηρεσία, ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των εξυπηρετούμενων οικογενειών σε θέματα πρόνοιας, σωματικής υγείας & υγιεινής, ψυχολογικής υποστήριξης, νομικών συμβουλών, ένταξης των παιδιών στην σχολική κοινότητα, ενισχυτικής διδασκαλίας, κ.α.», δήλωσε η Μ.Μαχαίρα, μέλoς της οργάνωσης, μιλώντας στο metrogreece.gr.

Ωστόσο, αυτή την περίοδο και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η ανάγκη για βασικά είδη αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. «Ακόμη και μία σακούλα τρόφιμα την εβδομάδα ή και το μήνα είναι ουσιαστική στήριξη», τονίζει η κα.Μαχαίρα. «Προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες, χρειαζόμαστε τη στήριξη όλων όσων μπορούν να προσφέρουν» εξηγεί.

Αυξημένη είναι και η ανάγκη εθελοντών για το έργο του «ένα παιδί, ένας κόσμος». Η συμβολή γιατρών, δικηγόρων, καθηγητών και κοινωνικών λειτουργών είναι πολύτιμη για πολλές οικογένειες. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ηλεκτρονική σελίδα της οργάνωσης: www.paidi-kosmos.gr.


Πηγή: enikos.gr από metrogreece.gr

Παιδιά θύματα… «μιας καλύτερης ζωής» !!!

Πόσες φορές ακούμε τη φράση «ήρθε με την οικογένεια του στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή»!

Πόσες φορές βλέπουμε οικογένειες που «ψάχνουν την καλύτερη ζωή»!

Οικογένειες που κάποιοι τους «υποσχέθηκαν την καλύτερη ζωή»!

Είναι συχνό το φαινόμενο των οικογενειών, που κάποιοι τους έταξαν μια καλύτερη ζωή και ερχόμενοι στην Ελλάδα συνειδητοποιούν ότι τελικά αυτή η υπόσχεση δεν είναι κάτι περισσότερο από ανεκπλήρωτα όνειρα!

Οικογένειες που ψάχνουν φαγητό στους κάδους απορριμμάτων, οικογένειες που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, οικογένειες που ψάχνουν κάθε τρόπο για να φύγουν τελικά από τη χώρα μας και να βρεθούν κάπου αλλού ψάχνοντας πάντα μία καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους.

Παιδιά που ταλαιπωρούνται σωματικά και ψυχικά και που η ταλαιπωρία τους αργεί να τελειώσει.

Παιδιά που ακολουθούν τους γονείς τους στην προσπάθειά τους να φύγουν από την Ελλάδα και να μεταβούν παρανόμως σε μια άλλη χώρα, έχοντας ΠΑΝΤΑ ως σκοπό την καλύτερη ζωή!

Όπως και η περίπτωση της μικρής Ν. από το Ιράν που βρισκόταν στην Ελλάδα με τους γονείς της, ή της οικογένειας των 3 αδελφών που βρέθηκε στη χώρα μας από τη Συρία, ή των 6 παιδιών από τη Ρουμανία που ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες.

Οικογένειες τις οποίες κληθήκαμε να βοηθήσουμε παρέχοντας τους τρόφιμα, ρούχα, φροντίζοντας για την υγεία τους και τη κάλυψη των βασικών αναγκών τους.

Παιδιά που παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μας χάριζαν χωρίς δισταγμό το Χαμόγελο τους....


πηγή : www.hamogelo.gr

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Tώρα-Κλειστή η Σταδίου



Στους δρόμους είναι οι μαθητές των Μουσικών σχολείων, μιας δεν μπορούν να μεταβούν στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι κλειστή η Σταδίου. Ο λόγος είναι οι απλήρωτοι μεταφορείς...

Δείτε το βίντεο από τον Σκάι:
http://www.enikos.gr/society/84051,Twra-Kleisth_h_Stadioy.html



πηγή : enikos.gr

Έκλεισαν το δημοτικό σχολείο

Οι γονείς πήγαν στο δημοτικό σχολείο, έκλεισαν τις πόρτες και έβαλαν το πανό.
Εφόσον τα παιδιά τους δεν μπορούν να μεταφερθούν στο σχολείο, αποφάσισαν να το κλείσουν.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς όταν σταμάτησε η μεταφορά των μαθητών με τα ταξί. "Ρωτάνε τους γονείς πως θα πάνε κάθε πρωί τα παιδιά τους στο σχολείο και πως θα τα πάρουν το μεσημέρι; Το πιο μακρινό χωριό από τα Βασιλικά απέχει 10 χιλιόμετρα", λένε οι γονείς στο Evianews.


πηγή : enikos.gr