«Ο δάσκαλος που θέλει να είναι δάσκαλος με «Δ» διδάσκει με πολλούς τρόπους. Κάτω από το δέντρο, στη ρεματιά, στη ραχούλα. Χωρίς βιβλία, με βιβλία , χωρίς μολύβια, με μολύβια. Μέσα στο σχολειό , έξω από το σχολείο. Βρίσκει το ρόλο του στον εθελοντισμό , στην προσφορά . Ο ρόλος του δασκάλου ενισχύεται στις μέρες μας. Αρνούμαι ως δασκάλα να σκεφτώ αν μπήκε το δώρο του καλοκαιριού , αν μειώθηκε ο μισθός . Απαιτώ από τον εαυτό μου να περπατώ στη γειτονιά μου ,να βλέπω τους μαθητές μου και να τους εμπνέω την αγάπη και το σεβασμό . Από τότε που εμφανίστηκε ο συνδικαλισμός στους εκπαιδευτικούς χάθηκε όλο το μεγαλείο εκείνων των δασκάλων που περπατούσαν στο δρόμο και λύγιζαν από σεβασμό και τα δέντρα. Το μαθητή δεν αφορά η οικονομική κατάσταση του εκπαιδευτικού. Το μαθητή δεν ενδιαφέρουν οι πολιτικές αποφάσεις. Οφείλουμε να υπερβούμε κάθε εμπόδιο και να σταθούμε με αξιοπρέπεια! Και δεν έχω σκοπό ένα ολόκληρο καλοκαίρι να βλέπω αναρτήσεις για απολυμένους εκπαιδευτικούς. Χαμογελάστε ρε!!!!!!!!! Σας βλέπουν παιδιά!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μόνο τα τρομάζετε!!!!!!!!!!!!! Τέλος!!!!»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου